روزه‌سری تا سحرخوانی از آداب و رسوم مازندرانی‌ها در ماه رمضان
به گزارش ستاد ارتباطات رسانه ای (فهما) از استان مازندران: آداب و رسوم پیشینیان در هویت بخشی کشور موثر است و دانشمندان جامعه شناسی و کارشناسان مربوطه به دفعات درباره اهمیت مانایی و حفظ آن سخن گفتند.
تنوع آیین ها بیانگر غنای فرهنگی یک جامعه است که در روزگار بحران هویت یکی از راه های حفظ هویت فرهنگی، بازگشت به آداب و رسوم سنتی و فولکوریک است که در این مجال به تعدادی از آداب و رسوم مازنی ها در ماه مبارک رمضان اشاره می شود.
«روزه سری» از رسم‌های ویژه روزه اولی‌ها در دیار علویان است که والدین برای تشویق فرزندانشان که به سن تکلیف رسیدن و بعد از گرفتن اولین روزه، هدایایی به دختران نظیر چادر نماز و طلا و به پسران، گاو و گوسفند و نقره جات قدیمی در نظر می گیرند.
«سحرخوانی» در استان مازندران به دلیل نبود برق و وسایل ارتباط جمعی نظیر رادیو و تلویزیون، قدمت دیرینه دارد که هر چند در حال حاضر با آمدن امکانات، رونق سابق را ندارد اما هنوز در مناطق ییلاقی و دوردست، سحرخوان ها در کوچه های محل خود می گردند و در صورت تاریک بودن منزل با گرفتن حلب خالی در یک دست و چوب در دست دیگر با چوب روی حلب می کوبند و خواندن «سحر برخیز، سحر برخیز که صبح صادق آمد»، مردم را برای خوردن سحری بیدار می کنند.
«پخت غذاهای متنوع» در ماه ضیافت الهی نظیر انواع آش، اوحلوا و قماق رونق بسیاری دارد که با دست بانوان هنرمند و سخت کوش مازنی، تهیه و رونق بخش سفره های افطار و سحری است که معمولا برای پخت این غذاهای پرخاصیت از همان مواد طبیعی در طبیعت نظیر سبزی های معطر و ... استفاده می شود.
«نذری‌های مراسم شب قدر» یکی دیگر از رسوم مردم دیار علویان است که برای گرفتن حاجت و رونق بخشیدن به سفره های خانواده های کم برخودار صورت می گیرد.
مردم دیار علویان قبل از آغاز ماه مهانی خدا با تمیز کردن منزل و غبارروبی مساجد به استقبال این ماه می روند و صیقل روح و روان با انس و عمل به کلام وحی ادامه می یابد تا الفت هر چه بیشتر با پروردگار حاصل شود و توشه ای برای دوری از تمام گناهان در طول سال باشد.
گفتنی است، بسیاری از سنت های قدیمی مازندرانی ها در ماه رمضان با گذشت زمان و عدم توجه لازم به آنها و پیشرفت تکنولوژی رو به فراموشی رفت اما می توان با تدابیری از فراموش شدن آداب و رسوم دیگر جهت صیانت از فرهنگ معنوی و هویت جامعه اجتناب کرد.